OPERETKA Witold Gombrowicz w ramach obchodów stulecia Awangardy w Polsce

Artykuł St. I. Witkiewicza z 8 października 1919 roku, dedykowany Tymonowi Niesiołowskiemu, ukazał się w „Echu Tatrzańskim”, traktuje o swoistym demonizmie „pępka świata”, jakim jest Zakopane.

Andrzej Dziuk - reżyser i autor scenariusza: "Na przełęczy" (1889) Stanisława Witkiewicza to literacka relacja (reportaż) z wyprawy w Tatry - z czasów, kiedy odkrywano je dla ludzi z nizin, zachwycając się ich dzikim pięknem. To opis - z jednej strony - obiektywnych i autentycznych trudności związanych z pokonywaniem przez "turystów" (a jak się do dziś tu w Zakopanem mówi: "panów") nowej przestrzeni tj. Gór; z drugiej - bardzo emocjonalny (w stylu zaiste modernistycznym) pełen fascynacji Tajemnicą - Mistyką Gór - kulturą górali - ich muzyką, strojem, budownictwem, hodowlą owiec, obyczajami, etc.

Andrzej Strug - właściwie Tadeusz Gałecki (1871-1937), prozaik, publicysta, działacz polityczny. Współzałożyciel i dwukrotny prezes (1924,1935) Związku Zawodowego Literatów Polskich.

Spektakl na podstawie dramatu Witkacego napisanego w 1921 roku - w siedem lat po jego wyprawie w egzotyczne kraje z etnografem Bronisławem Malinowskim porusza uniwersalne problemy.

Zapraszamy w podróż do barwnych lat 80., czasu, w którym powstawał Teatr Witkiewicza w Zakopanem.

Przedstawienie na podstawie autobiograficznej prozy Aglai Veteranyi.

PANOPTICUM wg JULIANA TUWIMA to roztańczony i rozśpiewany spektakl oparty na tekstach jednego z najwybitniejszych polskich poetów.

W związku z 70 rocznicą śmierci oraz 125 rocznicą urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza powstał spektakl inspirowany młodzieńczą twórczością Witkacego, w której już można dostrzec cechy charakterystyczne dla całej późniejszej jego dramaturgii.

PSOKOT to sztuka napisana błyskotliwe przez młodego krakowskiego autora Łukasza Krzemińskiego.

"Kobieta. Istnienia poszczególne" na podstawie dramatu Macieja Pinkwarta "Kocham cię strasznie , ale swoboda to wielka rzecz".

Przedstawienie TAKIE MAŁE NIC to nostalgiczny powrót do przedwojennego świata - pięknych kobiet, eleganckich mężczyzn – pełne najpiękniejszych piosenek filmowych tamtych czasów, które wykonywali wówczas m. in.: Hanna Ordonówna, Jadwiga Smolarska, Mira Zimińska, Adolf Dymsza, Eugeniusz Bodo, Aleksander Żabczyński, ale w nowych, ciekawych aranżacjach muzycznych.

Rzecz o artyście przeklętym, wyobcowanym, odrzuconym przez „establishment” oraz nowe „narodowe" w duchu i treści siły. Rzecz o artyście pozostającym wiernym sobie – na przekór postępującej degrengoladzie, na przekór dominującej w sztuce bylejakości i tandecie.