Tytuł


DA CAPO AL FINE na podstawie „Cmentarzyska samochodów” Fernando Arrabala
3

DA CAPO AL FINE na podstawie „Cmentarzyska samochodów” Fernando Arrabala

FERNANDO ARRABAL - DA CAPO AL FINE
na podstawie „Cmentarzyska samochodów” (Le cimetière des voitures)

Brak aktywnych wydarzeń

Wydarzenie o tym tytule nie jest obecnie dostępne w sprzedaży internetowej.

Ostatni dostępny w sieci termin: Sobota, 7 październik 2023 20:15

Spektakl grany poprzednio pod tytułem "RAZ - DWA - RAZ" teraz w nowej odsłonie  oraz obsadzie.

Spektakl dla widzów powyżej 18. roku życia!

Tłumaczył: Jerzy Zagórski

Występują:
EM. – Przemysław SOKÓŁ[trąbka] (gościnnie)
DI. – Agnieszka MICHALIK
LA. – Adrianna JERZMANOWSKA
TJO. – Kamil JOŃSKI
MI. – Krzysztof WNUK
TO. – Marek WRONA[gitara]
FO. – Dominik PIEJKO[instrumenty perkusyjne]
 
Opracowanie muzyczne, aranżacje- Przemysław SOKÓŁ
Scenografia- Jacek STANISZEWSKI
Kostiumy- Jolanta SOLSKA
Kierownik produkcji- Arkadiusz KUDŁA
Asystent reżysera- Adrianna JERZMANOWSKA

INSCENIZACJA , OPRACOWANIE  TEKSTU, REŻYSERIA- ANDRZEJ ST.DZIUK

PREMIERA 14 lutego 2021
nowa odsłona spektaklu "RAZ-DWA-RAZ"

 
Spektakl dla widzów dorosłych!

Fernando Arrabal (ur. 11 sierpnia 1932 ),  dramaturg, współczesny pisarz, poeta od 1955 osiadły we Francji i tworzący głównie w języku francuskim. Także scenarzysta, reżyser filmowy, autor dzieł plastycznych, aktor. Najbardziej znany ze swych dzieł scenicznych, obok Ionesco czy Becketta jeden z najgłośniejszych przedstawicieli teatru absurdu. Zespół Teatru Witkacego zrealizował sztukę Fernanda Arrabala , by zabrać widza w świat absurdu i nonsensu. Bo choć bohaterowie kojarzą się z konkretnymi postaciami biblijnymi, tak naprawdę świat cmentarzyska samochodów znajduje się gdzieś na perypetiach dużego miasta. Różne języki mieszają się tu jak na wieży Babel. (…) W tym bezsensownym świecie jest jednak jakiś porządek, jest powtarzalność. I są te same ważne pytania dotyczące ludzkości (Po co nam dobroć?). Powtarzane pytania i powtarzane umowne podziały ról. Ktoś raz jest tym karcącym, drugi raz zamienia się ze swoim partnerem i staje się jego ofiarą  I jest niepokój, którym podszyty jest cały ten spektakl, niepokój już iście witkacowski, podszept o kresie cywilizacji, o kresie religii, moralności...

Rzecz o roli sztuki i artysty, miłości i śmierci, zdradzie i nadziei, w ostrym sosie absurdu i groteski z trudnym pytaniem o sens czynienia dobra Józef Waczków, tłumacz i poeta, pisał w tekście poświęconym Arrabalowi,  że kluczem do jego teatru jest problem dobra: "W moim teatrze ujaw­nia się fascynacja dobrocią i jednocześnie obrzydzenie. Dobroć jest w nim zawsze obec­na, znienawidzona i święta”. W zakopiańskim spektaklu Andrzej Dziuk pokaże nam ją w kontekście śmierci, zniewolenia, zdrady, ale też miłości, nadziei i sztuki. Zapyta o sens bycia dobrym, ale nie odpowie jednoznacznie. Bowiem teatr Andrzeja Dziuka to przede wszystkim teatr ważnych pytań i co najwyżej sugestywnych podpowiedzi.

teksty z recenzji: B.Zalot, A na co nam dobroć? , Tygodnik Podhalański  nr 9/2018. 1.03.2018 , s. 20., J.Drużyńska, Radio Kraków, 2.03.2018 r.

Uwaga! Czas sesji koszyka wkrótce wygaśnie!
pozostało czasu:
00:00

pozycji w koszyku

suma:


Czas sesji upłynął. Aby dokonać zakupu biletów należy je ponownie dodać do koszyka.



Zapisz się do naszego Newslettera Bądź na bieżąco

Zapisując się do Newslettera wyrażam zgodę na przetwarzanie podanych przeze mnie danych przez Teatr im. St. I. Witkiewicza z siedzibą w Zakopanem (34-500), ul. Chramcówki 15 (dalej: Teatr) w celu otrzymywania newslettera z informacjami o działalności Teatru. Zobacz więcej...